tych ugrupowań na wystarczającą odległość.<br>Sztuka operacyjna drugiej generacji była odpowiedzią na broń gwintowaną, karabiny powtarzalne i maszynowe, drut kolczasty i ogień pośredni. Tym razem taktyka pokonania przeciwnika oparta została na ogniu i manewrze, choć zachowane zostały elementy linearne. Podstawowym zadaniem obrony było niedopuszczenie do jakiejkolwiek penetracji ugrupowania przez oddziały przeciwnika. w natarciu formacja rozproszonej linii powoli była wypierana przez rajdy małych oddziałów. Podstawową różnicą w porównaniu z generacją pierwszą było oparcie działań na ogniu pośrednim. Sztukę operacyjną tego okresu trafnie oddaje powiedzenie ówczesnych taktyków: "Artyleria zdobywa, piechota okupuje". Dotychczasowe zmasowanie sił ludzkich zaczęto zastępować masowaniem ognia. Tu już potrzebny był