to zjawiska tak bardzo odosobnione. Wystarczy przypomnieć pierwsze pisma polityczne Stalina, na których tak silnie odcisnął się styl cerkiewnych wykładów, jakich słuchał niegdyś w seminarium, feretrony z obrazami przywódców, którzy zastąpili dawnych świętych, czy stale powtarzający się w prasie radzieckiej przymiotnik "święty" (obowiązek, &lt;page nr=211&gt; powinność etc.). Równie chętnie używano terminu misja, przeciwników nazywano faryzeuszami, fałszywymi prorokami czy nawet judaszami. Niesłychaną popularność zyskał w latach dwudziestych krótki wykład komunizmu, wydany przez Bucharina, a noszący tytuł Elementarz, choć w praktyce zastępował Katechizm.<br>Tym ostatnim tytułem posługiwała się zresztą rewolucyjna propaganda francuska u schyłku XVIII wieku. Przykłady można by mnożyć. Czasem kulty te jednoczyły się