grotesce formy mniej konwencjonalne niż postaci błaznów, usunięto natychmiast sztukę z teatru.<br>Kolejna była to już walka Hugo z cenzurą. Wcześniej kwestionowano fragmenty Amy Robsart, zaś Marion Delorme wystawił nie w 1829 roku, lecz dopiero w trzy lata później, gdyż nie zgodził się na wprowadzenie wymaganych przez dyrektora Théâtre Français przeróbek w akcie czwartym - zarzucano, że autor bez szacunku przedstawił króla Ludwika XIII, miłośnika polowań, całkowicie niezdolnego do sprawowania władzy i że - co gorsza - jest ta postać oczywistą aluzją do osoby aktualnie panującego króla Karola X. Sprawa stała się wtedy głośna między innymi przez to, że Hugo odmówił przyjęcia ofiarowanej mu