na plecach. Otwór wyprowadzał do rozległej <br>pustki wypełnionej zielonkawym światłem.<br><br> 15<br><br> Leżał wyciągnięty jak długi na <br>wąskim gzymsie. Zaledwie mieścił się na nim szerokością <br>ciała. Tuż za krawędzią otwierała się próżnia. <br>Znalazł się pod stropem sali przypominającej swą rozległością, <br>przyćmionym światłem i ostrymi krawędziami murów <br>podskalną grotę, do której zaledwie przesącza się <br>blask słońca poprzez zasłaniające otwór rośliny <br>puszczy.<br><br>Spoglądał w dół szukając dalszej drogi ucieczki, <br>ale z miejsca, gdzie się znalazł, można było tylko <br>albo wrócić na powierzchnię jedną ze szczelin przebijających <br>strop, albo skoczyć w dół.<br><br> Na dnie sali ujrzał ustawione w pierścień <br>siedzenia, zajmowane przez mężczyzn i kobiety. Nie