przykuwają uwagę ciętymi replikami, słowo nie opóźnia biegu akcji. Jest jej - inaczej niż u wielkich romantyków - całkowicie podporządkowane.<br>Dumas wykorzystał oczywiście także szanse, jakie romantyczne postulaty otwierały przed dramaturgiem w zakresie kompozycji i scenografii dzieła teatralnego. Ważny wydaje się jednak fakt, że nie zdradzał ambicji ani programotwórczych, ani nie zamierzał przewodzić żadnej literackiej szkole; deklarując się jako bliski romantykom, zmierzał własną drogą.<br>Chciał bawić i zainteresować; czyli, przyznając się do luźnego związku z romantycznym stylem myślenia, nie zamierzał współuczestniczyć w kreowaniu nowych artystycznych koncepcji, lecz poprzestawał na ich wykorzystywaniu, na popularyzacji. Była to jednak popularyzacja niezwykle utrafiona: Dumas ukazywał wielkie romantyczne