zauważa J. Z. Holzer, wynikał on "z przesunięcia większości zabiegów dokonywanych nielegalnie przed wprowadzeniem ustawy, w antysanitarnych często warunkach, do sal szpitalnych". Według szacunkowych danych, referowanych na wspomnianym posiedzeniu Sejmowej Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej, liczba zabiegów przerywania ciąży w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych wynosiła około 400-500 tys. rocznie, przy czym zaledwie 100 tys. wykonywano w warunkach szpitalnych. Nawet gdyby się założyło, że w latach 1957-1959 liczba zarejestrowanych poronień sztucznych kształtowała się na poziomie nieco wyższym niż w latach 1962-1963, kiedy wynosiła ona 260-270 tys. rocznie, natomiast liczba poronień sztucznych niezarejestrowanych przez cały okres po 1956 r. osiągała