idei, jak i na niemieckiej prawicy. Także badacze i prawicowi intelektualiści w innych krajach europejskich bardzo często posługują się tym terminem [2]. Jeszcze trochę a stanie się on wręcz politycznym sloganem i trafi na wyborcze plakaty, co byłoby swego rodzaju ironią historii, bo niemieccy konserwatywni rewolucjoniści raczej nie wyrażali się przychylnie na temat demokracji. Nie mogą się tedy powieść próby "dekonstrukcji" tego terminu, jakiej dokonał w swej książce "Anatomia Konserwatywnej Rewolucji" [3] niemiecki badacz Stefan Breuer udowadniając, że autorzy zaliczani zwykle do Konserwatywnej Rewolucji tak dalece różnią się od siebie w poglądach na zasadnicze kwestie polityczne, gospodarcze, ustrojowe itd., że właściwie