bardzo ulubione, najbliższy sąsiad cerował z mozołem grubą skarpetkę i zdawało się, że nic prócz tego zajęcia go nie obchodzi. Stiopa obejmował zażywną &lt;orig&gt;mołodycię&lt;/&gt;, o szerokiej twarzy i z zabójczym zezem, którą zwał Łarysa. Mężczyźni i kobiety mieszkali w tych barakach wspólnie.<br>- No, Łarysa, teraz ty nam zaśpiewaj, gołąbeczko - powiedział przyciskając ją mocniej.<br>- Naharowałam się przy nosiłkach - odparła ospale. - Sam sobie zaśpiewaj.<br>- No i popatrz, Jurik, jak ciężko żyć z kobietami - westchnął Stiopa. - Zapamiętaj sobie, bratku.<br>- Ten malczyszka to skąd? - spytała Łarysa.<br>- Nasz młody kompan, Polak. Poznaliśmy się nad Ubaganem.<br>- Aha - ziewnęła i ni stąd, ni zowąd uszczypnęła Jurka w policzek