zarzuty, z jakimi spotykał się Benthamowski rachunek przyjemności i przykrości. Tego rodzaju arytmetyka nie wydaje się dopuszczalna. Z drugiej strony jednak, nie widać innego sposobu zapewnienia sobie spójności relacji "podział P jest korzystniejszy dla uczestników niż podział P ".<br> Wypada więc zrezygnować ze spójności i tak zinterpretować powyższą relację, by stanowiła przynajmniej częściowy porządek w zbiorze podziałów. Jest to wykonalne; w efekcie uzyskujemy najsłabszą z możliwych wersji postulatu optymalności. Punktem wyjścia jest tu mianowicie obserwacja, że zdarzają się takie pary podziałów, iż jeden jest bezspornie lepszy od drugiego. Na przykład podział charakteryzujący się liczbami 112 jest niewątpliwie korzystniejszy dla uczestników od podziału