na klatkę trochę światła z<br>okien sąsiedniego budynku, do tej wysokości zasłoniętego ścianą<br>wybujałych topoli rosnących tuż pod blokiem.<br> Kiedy stanęła na czwartym piętrze i obejrzała się za siebie,<br>stwierdziła, że miała rację. Na podeście było nieco jaśniej niż gdzie<br>indziej. Mogła mieć nadzieję, że uda jej się tutaj dostrzec<br>przynajmniej sylwetkę wchodzącego. Jeśli w ogóle tu dojdzie.<br> Postanowiła poczekać.<br> Po chwili usłyszała ponownie ten sam dziwny odgłos. Jakby ktoś<br>wdrapywał się na stopnie. I to niezwykle mozolnie. Chyba wchodzenie po<br>schodach sprawiało mu wielką trudność. Słychać było niewyraźnie,<br>nienaturalnie ciche sapanie i pojękiwanie. Ciągle nic nie było widać.<br> Odgłosy te