nie tyle dzięki społecznemu poparciu, ile ze względu na preferencje polityków. Prawdą jest, że proreformatorski gabinet Mazowieckiego - z udziałem odpowiedzialnego za sprawy gospodarcze Balcerowicza - traktował stabilizację cen jako zdecydowanie nadrzędny priorytet. Aby możliwe było podjęcie daleko idących działań deflacyjnych służących zduszeniu inflacji i uporządkowaniu cen, rząd potrzebował społecznego przyzwolenia lub przynajmniej społecznej bierności. W przypadku Polski, jak twierdzą krytycy, działał przede wszystkim ten drugi czynnik - społeczeństwo miało bardzo niewielki wpływ na kształtowanie programu. Niedoskonały system, który nie wytworzył jeszcze mechanizmów kontroli władzy przez wyborców, ułatwiał podejmowanie radykalnych działań deflacyjnych. Kiedy mechanizmy takie okrzepły - czyli zaczęła działać demokratyczna kontrola - wyborcy uzyskali możliwość