został wyparty z potocznego użycia przez język aramejski, stając się wyłącznie językiem tekstów religijnych, naukowych i literackich. <br>Gramatycznie hebrajski jest typowym językiem semickim, jako że większość jego słów posiada temat złożony z trzech spółgłosek, rozdzielonych samogłoskami. Zmienianie lub pomijanie samogłosek zmienia znaczenie tematu. Znaczenie zmieniane jest również przez przedrostki i przyrostki dodawane do tematu. Hebrajski wyróżnia dwie płcie - męską i żeńską. Znajdują one swoje odzwierciedlenie w fleksji czasownika i formach czasownika. Współczesny hebrajski wprowadził pewne zmiany w fonetyce, składni i morfologii. Zmieniła się wymowa niektórych form, a także zmodyfikowano zasady dodawania przedimków i przyimków do rzeczowników i zaimków. Starożytny hebrajski preferował