stadium moich poszukiwań, teraz wyzbyłem się go całkowicie wychodząc z założenia, że mówienie o czczych wysiłkach zmieniłoby proporcje tej opowieści, która ma być opowieścią ku pokrzepieniu serc, a nie ku ich przyszpilaniu. Wampira vel wampyra odkryłem dzięki inżynierowi Henrykowi Wiatorowi z miasta Iks, a jak do tego doszedłem, opowiem kolejno, przywołując z pamięci przebieg kilku spotkań, jakie miałem z rzeczonym inżynierem, opowiem o tych spotkaniach najściślej jak tylko będę mógł, tak żeby był to rodzaj protokołu naukowego, nie wiadomo bowiem, czy relacja moja nie będzie zatwierdzona przez Komisję Naukową jako praca doktorska (zagadką jest dla mnie, czy forma utrwalenia, tj. taśma magnetofonowa, odpowiada