londyńskim rynku złota, w celu utrzymania na nim ceny oficjalnej, a tym samym udowodnieniu światu, że złoty parytet dolara jest realny. Przez siedem lat funkcjonowania puli zamiar ten byt realizowany w pełni, lecz z coraz większymi trudnościami, aż wreszcie w 1968 roku, wobec niemożności utrzymania ceny 35 dolarów za uncję, pula się rozpadła. <br>Powstało curiosum dwupoziomowej ceny złota: jedna oficjalna w rozliczeniach między bankami centralnymi i Międzynarodowym Funduszem Walutowym (drugim po USA dysponentem światowych rezerw złota); druga wolnorynkowa, kształtowana podażą i popytem, która odchylała się coraz bardziej &lt;page nr=20&gt; w górę do oficjalnej, wynoszącej po dwóch dewaluacjach dolara 42,2 dolara za uncję