ludzie. Byli okropnie głodni i wychudzeni, bo mieli łyżki o tak długich &lt;page nr=120&gt; trzonkach, że chociaż mogli nimi zaczerpnąć z kotła - nie mogli ich włożyć do ust.<br>- A to dobre - oceniła z uznaniem Laura.<br>- Zaraz potem wpuszczono tego człowieka do pokoju obok. Był tam taki sam wielki kocioł z tą samą pyszną potrawą i tak samo długie były trzonki łyżek. Ale ludzie siedzący naokoło kotła byli weseli i zadowoleni. Po prostu - wpadli na to, żeby podawać sobie nawzajem jedzenie na tych długich łyżkach. Każdy karmił drugiego, nie siebie. I wszyscy się najedli. I wiesz co? Okazało się, że to właśnie było niebo