wspomnień, ale jakże trudno pisarzowi w moim wieku oderwać się od własnej młodości, zapomnieć o minionych latach, niejednokrotnie zmarnowanych lub przeżytych w najcięższych warunkach. Zdaję sobie sprawę, że młodzież ma już po uszy tych wszystkich "dziadkowych" rozczuleń, ale prawda o tamtych dniach musi przetrwać i stać się z biegiem czasu quasi-dokumentem historycznym. W każdym bowiem wspomnieniu jest cząstka naszych dziejów ostatniego półwiecza. W każdym jest trochę prawdziwej Polski. Historia nie zajmuje się losami indywidualnymi. Ocenia fakty, cytuje daty, odnotowuje wydarzenia polityczne.<br>Niekiedy zdobywa się na określenie atmosfery społecznej i nastrojów towarzyszących tym wydarzeniom - po to, aby umotywować ogólne wnioski. Ale