wraz z prowokatorem, jego kolegami, pędzlami i wiadrami, zwaliła się ciężko pod ścianę pałacyku. Na trawniku i rabatach przyściennych zakotłowało. W obronie Funia wysypała się z budynku cała brygada wewnętrzna i rozpoczęła się bijaczka. Na szczęście Józefie udało się szybko przywołać dzielnych tynkarzy do porządku. Wywlekła wąż używany do podlewania rabatów i sprawnie ostudziła rozpalone głowy strumieniami wody, zanim jeszcze suka milicyjna zjawiła się pod pałacykiem. <br>Poważniejszych incydentów nie było ze stolarzami i dekarzami. Kłopoty zaczęły się jednak z malarzami, ale to widocznie ich artystyczna natura zawodu powodowała, że czuli nieopanowany pociąg do bardziej wymyślnych trunków. Upodobali sobie wina owocowe. Nie