Typ tekstu: Książka
Autor: Kowalczyk Paweł
Tytuł: Fizyka cząsteczek
Rok: 2000
Autor: Kowalczyk Paweł
Tytuł: Fizyka cząsteczek
Rok: 2000
potencjalnej dla stanu cząsteczki KLi: a) krzywa wyznaczona doświadczalnie; b) potencjał Morse'a; c) potencjał paraboliczny
jak nieadekwatne jest takie przybliżenie. Zasadnicze cechy krzywej oddaje lepiej potencjał Morse'a, pokazany na tym samym rysunku. Jego postać funkcyjną,
dyskutowaliśmy już w rozdziale 3. Zaletą potencjału Morse'a jest fakt, że także w jego przypadku radialne równanie Schrödingera można rozwiązać ściśle, co w szczególności daje wyrażenie na energie poziomów oscylacyjnych będące prostą modyfikacją wzoru:
Stałą dodatnią (zwyczajowo traktowaną jako całość, a nie iloczyn przez , która jest miarą odstępstwa potencjału Morse'a od potencjału oscylatora harmonicznego, nazywa się stałą anharmoniczności. Dokładne rozwiązanie równania Schrödingera pozwala wyrazić stałą oscylacyjną
jak nieadekwatne jest takie przybliżenie. Zasadnicze cechy krzywej oddaje lepiej potencjał Morse'a, pokazany na tym samym rysunku. Jego postać funkcyjną,
dyskutowaliśmy już w rozdziale 3. Zaletą potencjału Morse'a jest fakt, że także w jego przypadku radialne równanie Schrödingera można rozwiązać ściśle, co w szczególności daje wyrażenie na energie poziomów oscylacyjnych będące prostą modyfikacją wzoru:
Stałą dodatnią (zwyczajowo traktowaną jako całość, a nie iloczyn przez , która jest miarą odstępstwa potencjału Morse'a od potencjału oscylatora harmonicznego, nazywa się stałą anharmoniczności. Dokładne rozwiązanie równania Schrödingera pozwala wyrazić stałą oscylacyjną
potencjalnej dla stanu <gap> cząsteczki KLi: a) krzywa wyznaczona doświadczalnie; b) potencjał Morse'a; c) potencjał paraboliczny<br><gap><br>jak nieadekwatne jest takie przybliżenie. Zasadnicze cechy krzywej <gap> oddaje lepiej potencjał Morse'a, pokazany na tym samym rysunku. Jego postać funkcyjną, <br><gap><br>dyskutowaliśmy już w rozdziale 3. Zaletą potencjału Morse'a jest fakt, że także w jego przypadku radialne równanie Schrödingera można rozwiązać ściśle, co w szczególności daje wyrażenie na energie poziomów oscylacyjnych będące prostą modyfikacją wzoru: <br><gap><br>Stałą dodatnią <gap> (zwyczajowo traktowaną jako całość, a nie iloczyn <gap> przez <gap>, która jest miarą odstępstwa potencjału Morse'a od potencjału oscylatora harmonicznego, nazywa się stałą anharmoniczności. Dokładne rozwiązanie równania Schrödingera pozwala wyrazić stałą oscylacyjną
