Wyklucza to większość skał osadowych, których składniki przechodziły długą drogę, zanim zostały uwięzione w skale. Dobrymi podstawami datowań są natomiast skały wulkaniczne. Oznacza się w nich udział poszczególnych izotopów za pomocą odpowiednio czułego spektrografu masowego. Wykorzystuje się też analizy defektów w kryształach indukowanych przez rozpady.<br>Istotne jest to, że datowania radiometryczne dotyczą niemal wyłącznie intruzji lub opadów tufu związanych ze zjawiskami wulkanicznymi. Dla paleontologów oznacza to konieczność znalezienia przewarstwień popiołu wulkanicznego lub lawy w badanych formacjach skalnych. Przewarstwienia te bywają częste, ale zdarzają się sytuacje, że bardzo trudno je znaleźć tam, gdzie są najbardziej potrzebne. Na przykład w epoce późnego triasu