stylizujące staropolski język były nie lada arcydziełem literackim. Widowisko zaczynało się od stukotu w zamkniętą bramę Barbakanu, potem odrzwia rozwierały się szeroko i na dziedziniec Rondla wpadała grupa roztańczonych igrców, muzyków, skoczków i rozśpiewanych niewiast. Właśnie przybyli do miasta waganci, co oczywiście napawało strachem zatęchłych w swej bigoterii i zacofaniu rajców miejskich. I zaczynała się właściwa rewia. Dowcipne monologi, krótkie skecze i tańce. Byłem - podobnie jak moi koledzy z gimnazjum - zachwycony i myślę, że te Igrce pozostały długo w pamięci krakowian.<br>Piękna wieczorna pogoda, księżyc jak na zamówienie dekoratora i muzyka - potęgowały urok letniego Krakowa, przeżywającego swe święto. A do tego