pro Defunctis (1929) integruje materiałem chorału gregoriańskiego <br>jedną część cyklu ­ sekwencję Dies irae. Wykorzystując pełny tekst sekwencji, <br>poszczególne wersy opracowuje w różny sposób, rezerwując chorał, cytowany in <br>crudo, jednogłosowo (określenie choraliter, w partyturze) do wybranych, ogółem <br>siedmiu wersów, stosując praktykę alternatim. Dla orientacji podaję rozczłonkowanie <br>całej sekwencji tej mszy, zaznaczając ramką wersy opracowane chorałowo:<br><br>1<br>2<br>3<br>4-wersy<br> 1, 7, 14 model I opracowania wielogłosowego<br> 2, 8, 16 model II opracowania wielogłosowego<br> 3 odrębne opracowanie wielogłosowe<br> 4, 10, 15 choraliter<br> 5, 6, 11 <br> 9, 13 model III opracowania wielogłosowego<br> 12, 17 model IV opracowania wielogłosowego<br> 18 choraliter<br> 18, 19 odrębne