bok i to uratowało młodego jeźdźca od śmierci. Miecz napastnika lekko zawadził o jego ramię, ale napastnik już nie zdążył ponowić uderzenia. Groźnie zawyli nadjeżdżający w galopie Kastor i Polluks. Kastor dosięgnął jeszcze konia wroga, raniąc go z rozmachem w bok. Ranny koń ubiegł kilkadziesiąt kroków, ale gdy potknął się raz i drugi, jeździec zeskoczył z niego i skręcił w gęste zarośla przydrożne. Kastor nie gonił go. Zatrwożony o małego przyjaciela, zeskoczył z konia. Nie wiedział, że tym uciekającym w trwodze i pohańbieniu był pretor Waryniusz, dumny wódz rzymskiego legionu. Towarzysze Kastora również nie zauważyli wypadku i ucieczki pretora. Pogonili za resztą uciekających