której przeżył wiele kłopotów z krajowcami. Niepokojące obrazy<br>pojawiały się w jego podświadomości. Słyszał ostrzegawcze bębnienie<br>tam-tamów, a z gąszczu dżungli co chwila wychylali się uzbrojeni<br>Murzyni. Naraz kroczący obok niego Smuga szybko podniósł karabin do<br>ramienia. "Nie strzelaj!" - krzyknął Wilmowski, lecz Smuga nie słyszał<br>wołania i naciskał spust raz za razem. Krajowcy grozili włóczniami.<br>Teraz dopiero Wilmowski spostrzegł, że to nie Smuga, lecz Tomek<br>strzelał do kryjących się za drzewami Murzynów.<br> Wilmowski nagle zbudził się pod wpływem silnego wzruszenia. Uspokoił<br>się; w izbie było już zupełnie jasno. Uzmysłowił sobie, że to wszystko<br>było jedynie przykrym snem. Wtem usłyszał suche trzaski strzałów