zwierzęcia. Święty Grzegorz z Nazjanzu powiada, że Żydom<br>wolno było tam wchodzić tylko raz w roku dla opłakiwania swego upadku<br>pod jedynym ocalałym murem sanktuarium. W 37 lat po śmierci Konstantyna<br>Wielkiego cesarz Julian nakazał odbudować Świątynię. To, co powstało,<br>zapewne dalekie było od pierwotnej formy. Zresztą prace budowlane<br>przerywano raz za razem, Julian zaś umarł w drugim roku panowania. Po<br>jego śmierci zabrakło następcy, który doprowadziłby do końca dzieło<br>rekonstrukcji. Sprawa przeciągała się, aż muzułmanie na jej miejscu<br>postawili efektowny meczet.<br>&lt;gap&gt;<br> Zatem, obok religijnej i architektonicznej realności, Świątynia od<br>początku wcielała się we własną baśń wynoszącą ją poza świat realnej i<br>niskiej