już przy mniejszych energiach ok.100 MeV, kiedy tracą ważność założenia teorii Bohra. Cząstka przechodzi przez jądro w czasie naturalnym (albo: charakterystycznym) jądra, tzn. czas oddziaływania i w związku z tym liczba zderzeń jest mała, co powoduje, że cząstka przekazuje jądru tylko część swojej energii.<br> Konsekwencją tego są dwa etapy reakcji jądrowych wielkich energii. W pierwszym cząstka padająca wywołuje tzw. kaskadę wewnętrzną w jądrze, wybijając z niego pewną liczbę prędkich nukleonów. Liczba i energia nukleonów zależy od energii bombardującej cząstki i od rodzaju zderzenia: centralne czy peryferyjne. Procesy te wymienialiśmy w p. 4.1, jako reakcje typu 4) i 5) (kruszenie). Część