załadowane, sierżant zezwolił Kazimierzowi udać się na pół godziny do miasta celem posilenia się czymkolwiek.<br>Nie wybierając długo, wszedł Kazimierz do pierwszej spotkanej za bramą traktierni. Gospodarz stojący w progu poprowadził go przez izbę szynkową do małego alkierzyka, przy czym kłaniał się niezwykle przyjaźnie, jak dobry znajomy i z osobliwszą rewerencją, szurał po podłodze rozdeptanymi pantoflami.<br>&lt;page nr=227&gt; Uprzejmym basem, jak gdyby nucąc, wyrecytował płynnie wszystkie zalety swej kuchni i w końcu zaproponował jakąś niezrównaną baraninę z czosnkiem.<br>Cudo, nie baranina, panie żołnierzu!... Paluszki lizać, jakem Kipiński!<br>Kazimierz zgodził się z łatwością.<br>Czekał dość długo na ową niezwykłą pieczeń. Rozglądał się po alkierzyku