zlewają i otrzymujemy krzywą niesymetryczną o szybkim rezonansowym narastaniu o charakterze lorentzowskim i znacznie wolniejszym opadaniu odpowiadającym echu. Przy bardzo słabym rezonansie może się on w ogóle w zależności energetycznej przekroju czynnego nie zarysować, natomiast maksimum związane z echem zawsze występuje (rys. 7c).<br>Jeszcze mniej wyraźnie niż na wykresie &lt;gap&gt; maksimum rezonansowe występuje na wykresie &lt;gap&gt; gdyż czynnik lambda2 przesuwa maksimum echa w kierunku niższych energii, gdzie zleje się ono z maksimum rezonansowym nawet w przypadku, gdy na wykresie &lt;gap&gt; występują one jeszcze oddzielnie.<br>3) Można podać prostą półklasyczną interpretację echa jako tzw. jądrowego zjawiska Ramsauera, odpowiadającego interferencji fal przechodzących przez jądro i omijających