te szczegóły mają wspólny mianownik: nie ma tu żadnej informacji, która nie byłaby znana Folkbertowi i jego synowi Helko. Co więcej - niektóre informacje tylko dla nich miały znaczenie, a nawet tylko im były znane. Tylko ci dwaj wiedzieli, o czym rozmawiali ze sobą, zanim przyszedł do nich Lebuin. Dalszy ciąg rozmowy był znany również Lebuinowi, ale tradycję hagiograficzną zapisywano przecież w czasie, gdy jej bohater już nic nie mógł powiedzieć. Wymianę zdań, świadczącą o determinacji świętego, musieli więc zrelacjonować Folkbert i Helko lub jeden z nich. Wiadomość o tym, że Folkbert nazywał Lebuina zdrobniałym imieniem Wini mogła mieć emocjonalne znaczenie dla