lecz efekty owych przemian znacznie odbiegały od marzeń teoretyków. Zmierzał we własnym kierunku, odległym od nadziei romantyków. Decydowały przyziemne względy finansowe, gusty publiczności, ale także fakt, że długo jeszcze nie było nowych, romantycznych dramatów. W repertuarze były albo tragedie, albo - w teatrach nowo otwieranych - powstające masowo i w niezwykłym tempie rozpowszechniające się w Europie melodramaty i sztuki grozy. Zachwycała się nimi publiczność mniej wykształcona, ale wzbudzały żywe zainteresowanie także młodych artystów i pisarzy.<br>Wielki romantyczny repertuar tworzyły zaś początkowo głównie sztuki Szekspira - boje toczyły się o to, by zamiast strasznych przeróbek Jean François Ducisa i Friedricha Ludwiga Schrödera (który skądinąd był świetnym