część to zwykła, pojedyncza główszczyzna (in simplo), płacona według rutynowych zasad: 1/3 pokrywali boczni krewni (proximi) sprawcy, a 2/3 on sam z najbliższą rodziną. Tak postępowano przy każdym zabójstwie, ale nie wspomniano o tym w tytułach XIV i XVI, gdzie mowa o wergeldzie edelinga i lita, bo rzecz rozumiała się sama. Obowiązek pokrycia przez krewnych 1/3 wergeldu odnotowano w tytule XIX, bo pod tym właśnie względem dwie części okupu za mord różniły się między sobą. Część drugą, ośmiokrotnie wyższą, zbrodniarz musiał zapłacić sam. Krewni boczni nie musieli przykładać się do zapłaty tej ogromnej sumy i nie ponosili żadnych konsekwencji