też nie powinien dziwić. Stosował go Mrożek i w "Garbusie" (koniec Europy), i w "Krawcu" (cywilizacja ustępująca barbarzyńcom). Tak świat umierał w 1918 roku - zniknięcia Austro-Węgier - i w 1945 - narodziny naszego obozu. Te narodziny zapowiada chłopcu Superiusz w "Pieszo", innej Mrożkowej premierze roku 81.<br> Świat, cywilizacja, państwo, które nie rozumie swego czasu musi zginąć. Pogrążyć się w otchłań Baudelaire'a, jak Atlantyda. Grecy, którzy nadejdą po nas, smukli, czarnoocy barbarzyńcy, paląc naszymi kośćmi w ogniskach będą opowiadać sobie cudlegendę o świecie niezrozumiałych budowli, urządzeń, manier, norm, stylów. Delikatnie odmieniając w swej śpiewnej mowie słowa - honor, gest, wolność - będą kiwać głowami, nie