a pan za to ściągnie z twarzy swoje oszukańcze poczciwości.<br>Pan się gniewa? A po co? Proszę przesunąć krzesło, usadziłam pana za blisko słońca. W naszym wieku wolimy cień, tak?<br>- Pani chciała mi się przyjrzeć? Co pani zobaczyła? - Że zaczyna pan rozmowę ze mną od zabawy w staruszka o poczciwym rozumku i poczciwym uśmiechu.<br>O Matko Boska Jazłowiecka! Cóż pan sobie wydumał? Że uwierzę? I że syn mój, Gregorius, dał się oczarować stylem nasłodzonego pierdziela?<br>Panie Jeremi! Jest inac zej.<br>Jeśli zechce pan wyjść mi naprzeciw, będę wdzięczna. Wdzięczność to moneta słabo wymienna.<br>Ale może stać pana na bezinteresowność? - Może - mówię