dwoma różnymi <br>refleksjami na temat tego samego doświadczenia. <br>&lt;page nr=147&gt;<br>&lt;tit&gt;3.1.1. ROZUM KLASYCZNY A ROZUM PARADOKSOWY&lt;/&gt; <br>Konieczność przekroczenia dualizmu podmiotu i przedmiotu poznania <br>w akcie 'oświecenia' może być interpretowana jako konieczność wyeliminowania <br>rozumu, nierozerwalnie związanego logiką formalną. Takie stanowisko <br>jest uzasadnione jedynie z punktu widzenia logiki klasycznej, w której <br>"przekroczenie" rozumu oznacza jego negację, a więc "brak" rozumu. <br>Tymczasem z punktu widzenia logiki 'absolutnie sprzecznej samotożsamości' <br>przekroczenie rozumu nie oznacza wyeliminowania go, ale odkrycie nowej <br>perspektywy poznawczej, w której poznanie rozumowe także się zawiera. <br>Używając terminologii Tadeusza Płużańskiego, można powiedzieć, że <br>w akcie 'oświecenia' następuje przejście od rozumu klasycznego do rozumu