opuszczającego boku ostatniego kontenera, sunęły czarne worki.<br>Ta lepsza, ładowniejsza lokomocja kierowała się za przejazd kolejowy, egzotyka przewozowa ciągnęła w stronę leśnej drogi, leżącej we względnie bezpiecznej odległości od jałowców Bogny. Winszowała sobie przezorności. Nie zostawiła samochodu na leśnym trakcie, tylko dalej, gdzie odziomki i korzenie po ściętej papierówce, uniemożliwiały ruch kołowy.<br>Zadrzemała.<br>Męcząca ułuda. Prowadzi samochód. Monotonna, prosta szosa aż po horyzont. Co jest za nim? Jak dym snuje się myśl: Rottweiler ją Bognę od samego początku hodował na to szczególne zastępstwo, vice-dyrektorowanie. Może tylko dlatego w ogóle ją przyjęto. Miała numer osiemdziesiąty któryś. Z tej blisko setki ją uznał