sobie krótką punktację. Najważniejsze było nie rozpraszać się, możliwie lapidarnie przedstawić różnice stanowisk i, bez dygresji, tło i historię sporu. Najważniejsze, lecz niełatwe, choćby z tego względu, że idylliczne stosunki pomiędzy biskupem Horzelińskim i moim ojcem dawno się zakończyły. Potem przyszły tarcia i ten konflikt, którym zadręczał się mój ojciec, rujnujący go poza wszystkim materialnie.<br>Skończywszy Punktację, zajrzałem do kuchni, by zapowiedzieć, że się spóźnię na obiad. Jak to w Italii, jadano tu wcześnie, o wpół do drugiej, bałem się więc, że z piazza della Pilotta nie zdążę na czas. W kuchni zastałem panią Kozicką. Obok niej - z jednej strony cameriera