typu sowieckiego (więcej o tym później) towarzyszył wzrost prestiżu kapitalizmu; w większości krajów, wyłaniający się przywódcy postkomunizmu - używam tego terminu w sensie chronologicznym - opowiedzieli się zdecydowanie za własnością prywatną i rynkiem, za zniesieniem ograniczeń w obrocie wewnętrznym i zewnętrznym itd. Naturalnie, nie obeszło się bez niuansów i wyjątków, a czyny rzadko kiedy nadążały za słowami; jednakże aspiracje na przyszłość sformułowane zostały przez Balcerowicza, Klausa i Gajdara, a nie przez zwolenników mniej radykalnych reform.<br>Na marginesie pozostały m.in. idee tzw. socjalizmu rynkowego związane z nazwiskami Dickinsona, Taylora i Langego. Wprawdzie zachodni kontynuatorzy tej tradycji, oferując coraz bardziej wymyślne rozwiązania, próbowali wpłynąć na