zbyt wysokich domów, w dolinę miejskich cieni, gdzie z monochromatycznością tła kontrastują tylko kiście dojrzałych bananów na wózku ulicznego sprzedawcy, mamroczącego głośno pod niewiadomym adresem: - One dullah, one dullah!<br>- To jak ci tu, w ogóle?<br>Carlos wzrusza ramionami i pociąga Dyzia za ramię ku brudnym schodom przy Columbus Circle. Ten rzuca ostatnie spojrzenie na odległe nagie drzewa Parku Centralnego po lewej, szkielet neonu na Essex House, wąwóz dolnego odcinka Broadwayu, ruszającą spod ulicznych świateł kawalkadę żółtych taksówek i już chyba tylko dla podtrzymania konwersacji zauważa:<br>- Bardzo tu tak... wielkomiejsko.<br>Ruchome schody unoszą ich betonową platformę przy budce z żetonami. Carlos maca