Dowru<br><br>Gloster<br> - A kiedyż wzgórza tego szczyt osiągnę?<br>Edgar<br> - Wspinamy się nań wciąż. Czy nie czujesz,<br>jak ciężko iść nam?<br>Gloster<br> - Mnie grunt zda się równym.<br>Edgar<br> - Okropnie stromo. Słuchaj! Słychać morze.<br>Gloster<br> - Ja nic nie słyszę.<br>Edgar<br> - Podejdź panie! - tutaj<br>jest właśnie szczyt. Nic nie mów! Jakże strasznie<br>zawrotnie rzucać okiem w taką głębię.<br>Gawrony, kawki, które w pół powietrznej drogi<br>skrzydłami biją, nie są większe<br>stąd niźli bąki. Tam - w połowie skały<br>ktoś, zbierający skalny chwast, zawisnął -<br>straszliwy zawód! - zda mi się nie większy<br>od własnej głowy. Na wybrzeżu morskim<br>rybacy stąd wydają się jak myszy,<br>a tamten smukły na