rozmyślał o tym, że książka spóźnień znajdzie się lada chwila, z pięcioma przeciwnikami naraz nie wygra i jego życie będzie jednak zmarnowane.<br>Następnego dnia książki spóźnień nadal nie było. W Lesia zaczęła wstępować nowa nadzieja i nowy duch, a wraz z nim poczuł przypływ pozytywnego stosunku do pracy. Starannie unikając rzucania się w oczy personalnej, która patrzyła na niego wzrokiem pełnym nienawiści, nie opuszczał biura i nie opuszczał nawet swego miejsca przy stole, dzięki czemu udało mu się skończyć rysunki mebli.<br>Stopniowo, w ciągu dalszych kilku dni, gnębiąca go zmora przywiędła, zbladła, aż oddaliła się wreszcie w mglistą przestrzeń. Codzienny koszmar znikł