miłości.<br> W miarę upływu lat pogłębiała się tragedia matki, pielęgnującej nadzieję, że jedyny syn Adam, wychowany w pruskim otoczeniu Ludwika Wirtemberga, powróci po śmierci ojca do polskich tradycji rodowych. Opracowywane przez nią modlitwy na różne okazje miały przede wszystkim pomóc synowi w odnalezieniu norm moralnych, a także przywrócić go wierze rzymskokatolickiej. Spotkała się parokrotnie z synem w czasie pobytu we Włoszech. Po jego przyjeździe do Polski i objęciu garnizonu w Krasnymstawie, a później Lubartowie odwiedzała go często i dzieliła się swoimi uczuciami z Adamem Jerzym, patronem i doradcą w sprawie polonizacji młodego Wirtemberga.<br> Po wybuchu powstania listopadowego w marcu 1831, nie