on jednak jakoś nieprawdziwie i głucho <br>i Awaru poznał, że nie jest to zwykły las. Poprzez liście <br>dostrzegł kratę z grubych prętów. Kwadratowe pola <br>pomiędzy nimi były wypełnione przejrzystymi taflami. Zrozumiał, <br>że jest w przestrzeni zamkniętej przez ściany przepuszczające <br>jedynie światło. Zawrócił ku wyjściu.<br><br>Pod liściastym stropem, w zielonawym świetle sączącym <br>się z gęstwiny, pojawiła się sylwetka kobiety. Stanęła <br>zwrócona ku niemu twarzą, a kiedy zbliżył się, <br>uczyniła naprzeciw kilka kroków. Serce Awaru zabiło gwałtownie. <br>Zobaczył jej oczy, które w półmroku zdawały <br>się być ciemne jak granat wieczornego nieba, i usta rozchylające <br>się w uśmiechu. A wówczas poczuł w piersiach <br>zimną