Najpowolniejsze - jakże męczą!<br>Na schodach, młodzi, przystajemy,<br>I jak w syropie gęstym muchy<br>W mózgu zlepione myśli brzęczą.<br><br>Tylko się oczy stają większe,<br>Tylko oddechy coraz cięższe<br>I kaszel żebra nam rozsadza.<br>Przeciągły, głuchy, w izbie dudni,<br>Do gardła skacze i ujada.<br>Oddech chwytamy coraz trudniej,<br>W przekrwionych oczach fruwa sadza.<br>W ścianę stukają u sąsiada.<br><br>A za szybami ciągnie jesień -<br>Na liść ostatni dmucha mgłami.<br>I wyczerpanym, zakasłanym<br>Przygrywa miasto za szybami,<br>Jak dobrze nakręcony bąk.<br>Kołuje z gwizdem i warkoce,<br>Szyby przebiega melodiami,<br>A w takt mu wtórzy i dygoce<br>Spluwaczki metalowy krąg...&lt;/&gt;<br>. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;GORZKIE WIÓRY&lt;/&gt;<br><br>Ciosam kształty, ciosam trumny