golonych głowach, wychodzącej na bulwar Arago &lt;page nr=35&gt;.<br>Któregoś dnia, niespodziewanie, jak gdyby naraz pękło któreś z kółek funkcjonującego dotychczas precyzyjnie mechanizmu, samotna cela Pierre'a zapełniła się po brzegi hałaśliwymi ludźmi z pokiereszowanymi głowami, z krwią zakrzepłą na bandażach i na klapach granatowych bluz. Zapachniało mocnym męskim potem, prochem, cierpką fabryczną, niezmywalną sadzą. Padały słowa ciężkie, obtłuczone jak brukowce: rewolucja, proletariat, kapitalizm.<br>Z fragmentów zdań, opowiadań, okrzyków zarysowywał się wyraźnie twardy czterodniowy epos, wypisany w blasku elektrycznych lamp krwią na asfalcie.<br>Spis rozdziałów zawsze, niezmiennie ten sam: Bezrobocie. Obcięte zarobki. Posępny, demonstracyjny miting. Z mitingu - pochód przez miasto, z "Międzynarodówką".<br>Prowokowała ich policja