jak węgiel oczy. - Idź, barin, do parku Aleksandrowskiego, poczekaj, aż się skończy "demonstrancja". Nie ma co tu stać po próżnicy.<br><br>Wysiedliśmy z sanek; ojciec dał "izwoszczykowi" dwudziestkę i zaczęliśmy przeciskać się ku bramie parku.<br><br>Nagle zabrzmiał donośny dźwięk trąbki i tuż po nim rozległ się trzask dwóch następujących po sobie salw. Zagwizdały kule.. Poczułem na karku przygniatający ciężar. Osunąłem się na ziemię. Ujrzałem obok siebie młodą dziewczynę. Z jej przestrzelonej głowy broczyła krew... Ktoś przeskoczył przeze mnie, ktoś inny zawadził o mnie nogą... Zewsząd rozlegały się krzyki i jęki...<br><br>- Pomóżcie, ludzie! - wołał mężczyzna w mundurze kolejarza, osłaniając sobą leżącą kobietę.<br><br>Ojciec