Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Detektyw
Nr: 3(151)
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1999
Tytuł: Detektyw
Nr: 3(151)
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1999
niegodnych siebie romansów.
Trafiony w sedno
Zemsta małolatów
To było nie do wytrzymania! Kiedy tylko rodziców nie było w domu, ta pannica zapraszała w odwiedziny kolegów ze szkoły. Ci zaś robili na korytarzu i klatce schodowej taki hałas, że nie pomagało pogłaśnianie telewizora: w mieszkaniach słychać było hałaśliwą rozmowę i salwy śmiechu, przypominające zwielokrotniony żabi rechot.
Nietrudno zgadnąć, jak przeszkadzało to mieszkańcom, tym bardziej, że coraz częściej te koleżeńskie zebrania odbywały się właśnie na korytarzu. Ten duży, dziesięciopiętrowy blok, wzniesiony na początku lat siedemdziesiątych, miał jedną klatkę schodową i jedenaście mieszkań na każdym piętrze. Państwo J. - L. mieszkali na trzecim piętrze
Trafiony w sedno
Zemsta małolatów
To było nie do wytrzymania! Kiedy tylko rodziców nie było w domu, ta pannica zapraszała w odwiedziny kolegów ze szkoły. Ci zaś robili na korytarzu i klatce schodowej taki hałas, że nie pomagało pogłaśnianie telewizora: w mieszkaniach słychać było hałaśliwą rozmowę i salwy śmiechu, przypominające zwielokrotniony żabi rechot.
Nietrudno zgadnąć, jak przeszkadzało to mieszkańcom, tym bardziej, że coraz częściej te koleżeńskie zebrania odbywały się właśnie na korytarzu. Ten duży, dziesięciopiętrowy blok, wzniesiony na początku lat siedemdziesiątych, miał jedną klatkę schodową i jedenaście mieszkań na każdym piętrze. Państwo J. - L. mieszkali na trzecim piętrze
niegodnych siebie romansów.</><br><br><div type="art" sex="m"><br><tit>Trafiony w sedno</><br><tit>Zemsta małolatów</><br><br><intro>To było nie do wytrzymania! Kiedy tylko rodziców nie było w domu, ta pannica zapraszała w odwiedziny kolegów ze szkoły. Ci zaś robili na korytarzu i klatce schodowej taki hałas, że nie pomagało pogłaśnianie telewizora: w mieszkaniach słychać było hałaśliwą rozmowę i salwy śmiechu, przypominające zwielokrotniony żabi rechot.</><br>Nietrudno zgadnąć, jak przeszkadzało to mieszkańcom, tym bardziej, że coraz częściej te koleżeńskie zebrania odbywały się właśnie na korytarzu. Ten duży, dziesięciopiętrowy blok, wzniesiony na początku lat siedemdziesiątych, miał jedną klatkę schodową i jedenaście mieszkań na każdym piętrze. Państwo J. - L. mieszkali na trzecim piętrze
