dno charakterów, widok przygnębiający: w chwili gdy film się kończy, nikt z trojga nie ma złudzeń co do innych ani też co do opinii, jaką ci z kolei o nim mają: następuje kompromitacja komedii granej dla ludzi i dla siebie samego. Otóż "Nóż w wodzie" był zrozumiany w Polsce jako satyra na pęd do dorabiania się, jeśli można użyć zwrotu tak poważnego wobec zjawiska, które wystąpiło około roku 1959-60 i ograniczało się raczej do zabiegów o przedmioty trudno dostępne w poprzednim surowym okresie. Kto mógł, starał się o samochód, inny, mniej zasobny, o motocykl, jeszcze inny choćby o zagraniczny krawat