Podobnie określa swoje rojenia sam bohater. Już na początku mówi Władzowi:<br>&lt;q&gt;Wyobraź sobie, jaki sen okropny miałem Śnił mi się jakiś stwór nieludzki&lt;/&gt; (Dr 100) Także akt drugi otwiera słowami: &lt;q&gt;"Odgadnąć ] Sens snu..."&lt;/&gt; (Dr 135). W zakończeniu zaś - już po samobójstwie Władza - powtarza znowu:<br>&lt;q&gt;Któż by w to uwierzył? To sen jedynie. To nawet wyjątkowo sztuczne. A jednak on tu leży.<br>Ona zaś tam stoi.<br>A ja tu jestem...&lt;/&gt; (Dr 221) Jakże to więc w końcu jest? Henryk, owszem, śni, ale zarazem umieszcza się poza własnym marzeniem, a więc nie śni całkiem, czy też nie śni naprawdę, przynajmniej in actu. Podchwycił