arabska). Czyżby w takim razie Europa była tak konserwatywna i dogmatyczna w zakresie stosowania własnego uzbrojenia i tak przekonana o jego wyższości nad innymi rodzajami oręża, że nie zwracała uwagi na broń i uzbrojenie Wschodu - w tym i na szablę? Przecież o pewnych wpływach Wschodu na średniowieczną i renesansową broń sieczną możemy mówić z absolutną pewnością. Doskonale widać to na przykładzie niektórych form renesansowej broni włoskiej (np. coltellaccio), co jest zrozumiałe ze względu na kontakty ówczesnych Włoch z krajami Lewantu. Ale były to raczej hybrydy, a nie konkretnie szable jako broń o określonej konstrukcji rękojeści, symetrycznie do głowni ustawionym trzpieniu i