Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
rękojeścią, prostą głownią jednosieczną i dosyć szeroką - dlatego też zwał się "pallos" (adekwatnie do swej konstrukcyjnej formy), a nie "sablya", czyli szabla. Nazwa tej właśnie broni, poprzez spolszczenie, uzyskała brzmienie "pałasz".
Broń ta stosowana była zamiennie z koncerzem - jednakże zawsze przy szabli jako broni podstawowej i niewymiennej z inną bronią sieczną. Dlatego też koncerz ani pałasz nigdy nie wyparły szabli, ani jej nie zastąpiły. Troczono go na modłę węgierską do siodła (tak jak i koncerz, szablę natomiast zawieszano na rapciach przy boku) pod prawym bądź lewym kolanem (przeważnie pod lewym, ze względu na większą wygodę przy wydobywaniu broni z pochwy). Pałasz
rękojeścią, prostą głownią jednosieczną i dosyć szeroką - dlatego też zwał się "pallos" (adekwatnie do swej konstrukcyjnej formy), a nie "sablya", czyli szabla. Nazwa tej właśnie broni, poprzez spolszczenie, uzyskała brzmienie "pałasz".<br>Broń ta stosowana była zamiennie z koncerzem - jednakże zawsze przy szabli jako broni podstawowej i niewymiennej z inną bronią sieczną. Dlatego też koncerz ani pałasz nigdy nie wyparły szabli, ani jej nie zastąpiły. Troczono go na modłę węgierską do siodła (tak jak i koncerz, szablę natomiast zawieszano na rapciach przy boku) pod prawym bądź lewym kolanem (przeważnie pod lewym, ze względu na większą wygodę przy wydobywaniu broni z pochwy). Pałasz
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego