Zakończone są lekko pochylonymi w dół migdałowatymi, niezbyt grubymi głowicami. Szczególnie charakterystycznym elementem konstrukcyjnym odróżniającym te szable od pozostałych typów są ich jelce: przeważnie długie (tak jak i wąsy, które w części górnej dochodzą czasami aż pod głowicę). Ta długość jest zapewne efektem ówczesnej mody pozostającej pod wpływem zachodnioeuropejskiej broni siecznej bądź też elementem wyraźnie funkcjonalnym, tj. zabezpieczającym dłoń dzierżącą broń. Oczywiście te dwa uwarunkowania nakładały się na siebie, przy czym aspekt funkcjonalny był istotniejszy - taki długi jelec nie pozwalał przeciwnikowi na łatwe wmanewrowanie swojej broni w dłoń dzierżącą rękojeść. Kwestię tę można poszerzyć dodatkowo o zagadnienie tradycji, nawet przyjąć, że